Βουλευτικές   |   Αρχιεπισκοπικές
    
  Αναζήτηση
 
    Εξειδικευμένη Έρευνα
ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΕΣΑ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΣ - Κτηνώδης ταλαιπωρία
Κώστας Παπασταύρου
Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών,  16/05/2006
 

Του Κώστα Παπασταύρου
Μέλος Παγκύπριας Συντονιστικής Επιτροπής
Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών

Είναι αναντίλεκτο πια γεγονός ότι ο πολίτης υφίσταται κτηνώδη ταλαιπωρία λόγω της έλλειψης ενός ολοκληρωμένου δικτύου κινητικότητας άξονας του οποίου κατά γενική ομολογία είναι το σύστημα δημοσίων μέσων μεταφοράς.

Κι ενώ ο πολίτης βρίσκεται σιδηροδέσμιος σε ένα άθλιο από κάθε άποψη σύστημα κινητικότητας, οι αρμόδιοι πολιτικοί, διοικητικοί και στελέχη των τοπικών Αρχών εξαντλούνται σε χαζοχαρούμενα πανηγύρια και ανόητες δηλώσεις. Ιδιαίτερο βάσανο μάλιστα θα υποστούμε τους προσεχείς μήνες λόγω των προεκλογικών λογιδρίων. Μετά την τριετία της παρούσας διακυβέρνησης οδεύουμε ήδη στο «ρελαντί». Συγκεκριμένα, λόγω των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, εξ όσων αναμένεται, δεν παίρνονται σχετικές αποφάσεις, τουλάχιστον για φέτος.

Ο επόμενος χρόνος είναι ο τελευταίος της Κυβέρνησης και στα σίγουρα κανένας δεν το παίρνει στα σοβαρά. Τελικά, μείναμε οι πολίτες μόνοι! Έχουμε, ως πολίτες καταντήσει έρμαιο της λαμαρίνας του ιδιωτικού αυτοκινήτου και ειδικότερα θύμα των εισαγωγέων αυτοκινήτων και εξαρτημάτων, των γκαράζ των εταιρειών πετρελαίου και όλου αυτού του γνωστού κυκλώματος.

Το παράδοξο είναι ότι, ενώ δήθεν «σκίζεται» η Κυβέρνηση να μειώσει την εξάρτηση από το εισαγόμενο πετρέλαιο, να μειώσει τις άσκοπες καταναλωτικές δαπάνες, να μειώσει το δημόσιο χρέος και να κρατήσει συνάλλαγμα στον τόπο, εντούτοις η όλη εικόνα που παρουσιάζεται εξαιτίας ακριβώς της αδιαφορίας επίλυσης του προβλήματος της κινητικότητας αποδεικνύεται το εντελώς αντίθετο. Οι κατασκευές και μόνο δρόμων ελάχιστα εξυπηρετούν προς τη σωστή κατεύθυνση, όσο κι αν ακούγεται παράξενα. Αυτοί που πλουτίζουν είναι οι εργοληπτικές εταιρείες σε αντίθεση με τον πολίτη που φτωχαίνει. Φαίνεται πεντακάθαρα ότι, μεταξύ άλλων, δεν υπάρχει σχετική ουσιαστική πολιτική για τις δημόσιες μεταφορές και ούτε συνειδητή ενασχόληση με το θέμα.

Οι αρμόδιοι, από καιρού εις καιρόν αμολούν σαχλαμαρίστικες υποσχέσεις με συνειδητή προσπάθεια να ξεγελαστεί ο λαός ότι υπάρχει πολιτική για ...ποιότητα ζωής στις πόλεις ή για να επιλυθεί το κυκλοφοριακό.
Είναι πράγματι τραγικό, να μην υπάρχει μέχρι τώρα ένα ολοκληρωμένο δίκτυο εναλλακτικού τρόπου κινητικότητας για την αξιοπρεπή εξυπηρέτηση του πολίτη. Ο καθένας μας έχει προσωπικές εμπειρίες ότι θα μπορούσαν απλά έργα πεζοδρομοποίησης και ποδηλατοκίνησης να εξυπηρετήσουν παιδιά και ενήλικες σε σημαντικό βαθμό, παράλληλα με όλα τα θετικά που θα μπορούσαν να προκύψουν, όπως για παράδειγμα, η χαλάρωση των πολιτών, η καλύτερη ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, η χαρά της επικοινωνίας η μείωση των ατυχημάτων, ακόμη και η άσκηση του σώματος.
Ειδικά, οι πόλεις της Κύπρου λόγου του μικρού σχετικά μεγέθους τους, της επίπεδης γεωμορφολογίας και των κοντινών αποστάσεων για την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών των πολιτών, θα μπορούσαν να αποτελέσουν υπόδειγμα για πολλές άλλες πόλεις στον κόσμο.
Είναι επίσης τραγικό να στερούνται οι πόλεις μας και η ύπαιθρος από ένα ολοκληρωμένο σύστημα δημοσίων μέσων μεταφοράς. Μάλιστα, θα ήταν σχήμα ανακόλουθο να περιοριστεί ένα τέτοιο σχέδιο μόνο για τις πόλεις. Επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά ότι, λόγω της κλίμακας μεγέθους της Κύπρου, αλλά και των ιδιαιτεροτήτων που υπάρχουν, π.χ. ανάγκη για στήριξη των ορεινών περιοχών, το σύστημα κινητικότητας επιβάλλεται να θεωρηθεί ενιαίο, να καλύψει δηλαδή όλο το νησί. Επομένως, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε ένας παρακαμπτήριος δρόμος σε μια από τις πόλεις μας θα είναι πανάκεια.

Πάντως, ολοκληρωμένη θεώρηση του προβλήματος που θα δώσει ολοκληρωμένες και λυσιτελείς λύσεις στον τομέα της κινητικότητας για όλο το νησί δεν αναμένεται. Εκτός βέβαια της έλλειψης της αναγκαίας πολιτικής βούλησης υπάρχει και η στενότητα θεώρησης του θέματος, αλλά προπαντός ο απλός πολίτης δεν αντιδρά.

Ο πολίτης έχασε τη ζωντάνια του να διεκδικεί τα λογικά οφειλόμενα από το κράτος που στην περίπτωση αυτή είναι, μεταξύ άλλων, κύρια η ποιότητα ζωής. Ο πολίτης προτιμά να υφίσταται κτηνώδη ταλαιπωρία, αλλά δεν διαμαρτύρεται, δεν αμφισβητεί το σύστημα, δεν επιθυμεί ρήξη με το σύστημα. Αυτή η γάγγραινα, διότι περί αυτού πρόκειται, είναι η σύγχρονη κατάρα του τόπου. Αυτό το σύνδρομο λοιπόν, γνωστό και ως «σύνδρομο της υποτέλειας», είναι που εκμεταλλεύεται η κάθε εξουσία. Φαίνεται όμως ότι η δική μας εξουσία από τη μια πλευρά, αλλά και η υποτέλεια από την πλευρά των πολιτών έχουν ταιριάσει απόλυτα, έχουν γίνει φιλαράκια, όπως λέμε στην καθομιλουμένη.
Είναι ζευγάρι ταιριαστό που δεν προδικάζει πρόοδο και ανάπτυξη, αλλά μόνο στασιμότητα και κοινωνική μιζέρια.



Copyright © 2006 SpiderNet Services Public Ltd. Powered By SpiderCMS v1.6. Design By Webworx.